Hannes Minnaar

Wat meesterpianist Hannes Minnaar drijft? "Ik heb grote idealen en ik wil de luisteraar als het ware bij de strot grijpen. Het is mooi als je voelt dat er een bepaalde sfeer ontstaat, als de muziek boven jezelf uitstijgt.” Hannes Minnaar betovert zijn publiek dan ook niet met vingervlugge virtuositeit, maar juist door de emotie in de muziek voorrang te geven. Recensenten omschrijven Minnaars pianospel vaak als ingetogen en intens. The Guardian gaat zelfs nog een stapje verder: "Hannes Minnaar heeft een volwassenheid en zuiverheid in zijn spel die hem stevig in de traditie van Alfred Brendel plaatst."

Hannes Minnaar over de piano:
"Iedere vleugel is anders en heeft zijn eigen karakter. Ik pas me aan de vleugel aan. Mijn interpretatie heb ik van tevoren nooit tot in de puntjes vastgelegd, omdat je anders kans loopt tegen het karakter van de vleugel in te spelen. Bij elke vleugel komen andere aspecten bovendrijven en is de balans anders."
(Lees het interview met Hannes Minnaar.)

Geheimen van de nacht

De woorden ingetogen en intens zijn ook van toepassing zijn op de muziek die Hannes Minnaar in de Edesche Concertzaal speelt. Met de stukken van Schumann, Fauré, Ravel en de Nederlandse componist Robert Zuidam voert Hannes Minnaar langs de geheimen van de nacht. Schumann neemt je met zijn 'Nachtstücke' de diepte in. Hij componeerde het werk rondom het overlijden van zijn oudere broer Eduard. Een periode waarin Schumann naar eigen zeggen een obsessie had voor de dood. De Nocturnes van Fauré klinken op het eerste gehoor heel puur en sereen, maar niets is wat het lijkt. "Onder de oppervlakte gaan wel degelijk gevoelens schuil", weet Hannes Minnaar.

Ravel en Zuidam

Ravel schreef met het beeldende Gaspard de la nuit een van de meest uitdagende pianostukken uit de muziekgeschiedenis. Als uitgangspunt nam Ravel drie gedichten van dichter Aloysius Bertrand. Als een ware toonkunstenaar schildert Ravel in klank de sprookjesachtige waternimf Ondine, een lugubere galg en de spookachtige plaaggeest Scarbo.

Ook Robert Zuidam heeft een fascinatie voor de nacht. De componist is naar eigen zeggen een echt nachtdier en werkt bij voorkeur 's nachts: "Je hebt meer vrijheid en de telefoon gaat niet", vertelt hij in een interview. In het pianostuk Nox hoor je Zuidams nachtelijke ervaringen. Het stuk begint met ‘Nightfall’, het moment dat de avond valt. Met de heftige, rusteloze noten van ‘Insomnia’, lijkt de componist de slaap maar niet te kunnen vatten. ‘L’Heure Bleu’ is Zuidams eerbetoon aan dat magische moment net voor zonsopgang, waarin de wereld baadt in een blauwige gloed. Als slotstuk klinkt ‘Perseids Passing’, de meteorenzwerm die je tijdens zomernachten aan de hemel kunt zien.

Youtube-tip

Beluister Ravels 'Gaspard de la nuit'

Hannes Minnaar - Schumann, Fauré, Ravel, Zuidam - Wereldpianisten